Utangaç deyip geçmeyin

Her 100 çocuktan 10’u fazla utangaçlık meselesiyle karşı karşıya. Fazla derecede utangaçlık ve çekingenliğin, psikolojik bozukluğun bir göstergesi olduğu tanımlandı. Sağlık uzmanlarının yaptığı araştırmalar neticesinde utangaçlık, …

Her 100 çocuktan 10′u fazla utangaçlık meselesiyle karşı karşıya.

Fazla derecede utangaçlık ve çekingenliğin, psikolojik bozukluğun bir göstergesi olduğu tanımlandı. Sağlık uzmanlarının yaptığı araştırmalar neticesinde utangaçlık, çekingenlik ve sıkılganlık genellikle yapı, aile ve etraftan kaynaklanıyor.

Bu mevzuda anne ve babanın rolü de büyük. Silik anne-baba modeli, otoriter ebeveynler, fazla gözetici, gözleyici ya da hep eleştiren anne ve babaların bu meselelere zemin hazırladıkları ortaya çıktı.

Uzmanlar, çocuğun gelişimini anne ve babanın tavrının nasıl etkilediğini gözlemlediler. Anne ve babanın her ikisi veya biri fazla kuruntulu, titiz, gözetici-gözleyici ise devamlı çocuğunu gözlemeye, göz önünden ayırmamaya çalışır. Çocuğun yaptığı işleri sevmeyen, küçümseyen, başkalarıyla mukayese eten, dayak atan anne ve babalar ise çocuklarında utangaç olma tehlikesini artırıyor. Bu psikolojik sualin önüne geçilmesi, çocuğun kendine tehlikesiz, teşebbüsçü olabilmesi için doktorlar, çocuğun evvel teşvik ve övgü edilmesi gerektiğini, çocuğun sırtını sıvazlayarak ‘aferin’ demenin, çocuğu yaptığı işe karşı motive ettiğini ifade ediyorlar.

Çocuğun uygun seçimlerine saygı gösterilmesi, çocuğun marifetlerinin büyümesi için özgür ve öz teftişe dayalı bir disiplin kavrayışı geliştirilmesi öneriliyor. Ayrıca çocuğa anne ve babanın alaka gösterip beraber oynamaları ve cocukla ciddi mevzularda konuşulması gerektiği de öneri ediliyor.