Tarçın (Cinnamomun)

Defnegiller familyasındandır. Anayurdu Güney ve Güneydoğu Asya’dır, abuhavanın uygun olmayışı sebebiyle tarçın ülkemizde yetişmez. Tropikal bölgelerin nebatı ve bir hayli cinsi olan güzel kokulu ağaç ya …

Defnegiller familyasındandır. Anayurdu Güney ve Güneydoğu Asya’dır, abuhavanın uygun olmayışı sebebiyle tarçın ülkemizde yetişmez. Tropikal bölgelerin nebatı ve bir hayli cinsi olan güzel kokulu ağaç ya da ağaççıklardır. Bu cinslerden ehemmiyetli olan ikisi Seylan tarçını C. zeylanicum ile Çin tarçını C. cassia‘dır.

Seylan tarçını Sri Lanka, Hindistan ve Myanmar’da yetiştirilir. Kışın yapraklarını dökmeyen pespaye boylu ağaçtır. Bu ağacın körpe dalları kesilir. Kabukları atanır, mantar katmanları çıkarılır, katmanlar birbirinin içine konulup sarılarak kurutulur. Daha sonra ezilip baharat olarak Seylan tarçını ismiyle satılır. Sarih kahverengi ve tatlımsı tadı güzel olan bu tarçın cinsi makbuldür.

Çin tarçını daha büyük bir ağaç olup 10-12 m’ye kadar boylanabilir. Kışın yaprağını dökmeyen bu cinsin de gövde ve dallarının kabuğu atanarak yukarıyadaki usulle elde edilen tarçın, Seylan tarçınına göre daha yakıcı, aşikar ve daha az bedellidir.

Her iki cins tarçının da başlıca bileşeni, uçucu bir yağ olan sinnamik aldehit’tir. Tarçın baharat olmasının yanı gizeme çeşni ve koku vermesi için bazı yemek, tatlı ve şaraplara katılır. Ağacın meyvesinden elde edilen tarçın esansı, parfüm sanayisinde kullanılır.

Tarçının tıbbi tesirleri ve bu tesirlerden faydalanma usulleri şöyle açıklanabilir:
1. Mide ve bağırsak gazlarım söktürür.
2. Hafif doku ve damar büzücü özelliği sebebiyle diyareyi kesici ve peklik vericidir.
3. İştah açıcıdır.
4. Sindirimi basitleştirir.
5. Mide bulantıları ve kusma refleksini bastırır.
6. Kan dolaşımını geliştirip süratlendirir.

Bu tesirleri sağlamak üzere tarçının toz hali gıda ve meşrubatlara katılıp istendiği kadar alınır ya da piyasadan sağlanan tarçın esansı 2-3 damla olarak kesme şekere damlatılıp emilir. Tarçın çok fazla alınırsa fazla pekliğe neden olabilir.